Fenomen 21. veka: Ispod leda počela da se otapa najopasnija stvar na svetu

Naučnici nude i niz primera kako topljenje lednika utiče i kako bi moglo uticati na okolinu, pa su tako objavili i informaciju da bi topljenje leda moglo podstaći otpuštanje zakopanog zračenja.

Međunarodni tim proučio je 17 ledenih lokacija širom sveta, uključujući i one na Arktiku, Antarktiku, Islandu, Alpima, Kavkazu i Britanskoj Kolumbiji. Tragovi prirodne radijacije postoje, no naučnici su tražili primere zračenja koje su podstakli ljudi, prenosi Express.hr.

To su neke od najvećih radijacija u okolini izvan zona nuklearnog isključenja. Radijacija od ljudske ruke, poput one u nuklearnoj katastrofi u Černobilju 1986. godine i nesreće u Fukušimi 2011. godine, odlazi u atmosferu. Tu je niz radioaktivnih elemenata, poput radioaktivnog cezijuma, zbog kojeg se ljudi razbolevaju, a od posledica izlaganju čak i umiru, piše Popular Mechanics.

Nakon katastrofe u Černobilju takvi su oblaci putovali širom Evrope, bez obzira na granice. Nošene kišom, čestice su stigle i do Velike Britanije. Smrzavanjem te kiše nastaje led, u kojem čestice ostaju zarobljene.

Ono što se događa s okolinom i prirodom može se videti i na primeru divljih svinja u Švedskoj u kojima je 2017. godine pronađena radijacija 10 puta veća od normalnih nivoa. Tragovi te radijacije koju su uzrokovali ljudi mogu se videti dugo, pa se tako u ledu nalaze ostaci radijacije ne samo iz nuklearnih katastrofa već i upotrebe nuklearnog oružja. Posebno iz razdoblja testiranja istog tokom 50-ih i 60-ih godina prošlog stoleća.

Radioaktivni elementi imaju različite životne vekove. Plutonijum-241 može ‘ da živi’ 14 godina, dok sintetički hemijski element americijum 241 ima životni vek od 423 godine. U ledu može ostati veoma dugo, a širi se prilikom topljenja. U nauci je danas popularna ideja da su ljudi trajno izmenili temelj kako Zemlja funkcioniše kao živi ekosistem. Potraga za radijacijom zakopanom u ledenom tlu i sedimentu mogla bi ponuditi i snažnije dokaze ovih promena.

Ti materijali produkt su onoga što smo ostavili u atmosferi. I pokazatelj su kako naše nuklearno nasleđe nije nestalo, već je i dalje tu. Važno ga je proučavati, jer je to trag onoga što ostavljamo u okolišu.