Danilo Kiš bio je jedan od najboljih pisaca 20. veka,a ovo su njegovi najveći citati (VIDEO)

Bio je romanopisac, pisac pripovedaka, esejista, prevodilac i jedan od deset najboljih pisaca 20. veka. Rođen je u Subotici 22. februara 1935. godine. Bio je sin Mađara Eduarda Kiša, jevrejskog železničkog inspektora i Milice Dragićević, Crnogorke iz Cetinja.

Prva dela izdao je 1953. godine, a bio je i dopisni član Srpske Akademije nauke i umetnosti (SANU).

Pisanjem je počeo još tokom studentskih dana, kada je pisao pripovetke i kratke priče. Neka od njegovih najpoznatijih dela su “Mansarda”, “Bašta, pepeo”, “Peščanik”, “Grobnica za Borisa Davidoviča”, “Rani jadi”, “Enciklopedija mrtvih” i  “Čas anatomije”.

Njegov lik nalazio se na poštanskoj markici pošte Srbije, 2010. godine, u okviru akcije “Velikani srpske književnosti”.

Malo je poznato da je Kiš imao i izuzetnog dara za pevanje, što doprinosi njegovim mnogobrojnim talentima.

Učinio je mnogo za čovečanstvo i za Srbiju: Mihajlo Pupin, jedan od najvećih naučnika svih vremena

Kiš je jedan od najprevođenijih pisaca, dobitnik niza uglednih domaćih i prestižnih međunarodnih književnih nagrada:

Ninova nagrada, 1972. godine za roman Peščanik; nagrada Ivan Goran Kovačić (1977. godine za knjigu propovedaka Grobnica za Borisa Davidoviča); nagrada Željezare Sisak (1978. godine za esejističko-polemički spis Čas anatomije); francuska književna nagrada Grand aigle d`or de la ville de Nice (1980. godine, za celokupni književni rad); Andrićeva nagrada (1984. godine za zbirku pripovedaka Enciklopedija mrtvih); nagrada Skender Kulenović (1984. godine za zbirku pripovedaka Enciklopedija mrtvih); Sedmojulska nagrada; italijanska književna nagrada Premio letterario Tevere, 1988. godine; nemačka književna nagrada Preis des Literaturmagazins, 1988. godine; Avnojeva nagrada 1988. godine; američka književna nagrada Bruno Schulz Prize, 1989. godine.

Takođe, jedan je od pisaca čije se izreke o životu, dešavanjima u njemu i ljudskoj prirodi, najčešće citiraju na našim prostorima.

“Pisac treba da nas uveri da zna više od ostalih, a da uprkos tome, sumnja više od svih”.

“Suština čoveka, crta koja ga odvaja od životinje, jeste svest o sopstvenoj smrti”.

“Opasno je naginjati se nad tuđom prazninom, a u pustoj želji da se u njoj, kao na dnu bunara ogleda svoje vlastito lice; jer i to je taština. Taština nad taštinama”, rekao je Kiš.

“Hteo sam da pokažem kako u vrlo različitim epohama postoji nepokretna konstanta. Sveprisutnost ljubavi i smrti”.

“Ne volim ljude koji se izvlače iz svega kao kišne gliste. Bez ožiljka i bez ogrebotine. Komedijaši”.

“Gaji sumnju u vladajuće ideologije i prinčeve. Drži se podalje od prinčeva.”

“Nacionalizam je, pre svega paranoja. Kolektivna i pojedinačna paranoja.”

“Istoriju pišu pobednici. Predanja ispreda puk. Književnici fantaziraju. Izvesna je samo smrt.”

Mnoge škole i ulice širom Srbije i Beograda danas nose njegovo ime.

Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana u Beogradu.